Wanneer je grote borsten hebt, kun je beter geen coltruien dragen. Oké, copy that. Wanneer je stevige schouders hebt, moet je spaghetti bandjes vermijden. Oké, copy that. Heb je mooie rondingen? Verstop ze dan niet onder een oversized blouse en broek. Oké, copy that. Goed bedoelde stijlregels, wat moeten we ermee?
We worden van kleins af aan doodgegooid met goed bedoelde adviezen. Eerst van onze moeders (nee, die kleuren staan niet mooi bij elkaar), daarna van vriendinnen, daarna van social media en de tijdschriften. Ook ik geef met regelmaat advies welk jurkje extra mooi staat bij welk figuur. Maar zo’n goedbedoeld stijladvies kan meer kwaad dan je denkt.
Goed bedoeld advies of opgelegde keuze?
Als puber heb ik járenlang bepaalde kledingstukken niet gedragen omdat ik ergens gelezen had dat deze ‘niet gemaakt waren’ voor vrouwen met gespierde schouders en grote borsten. En in sommige winkels was dat ook zo. Zo kon ik de ‘one size fits al kleding’ van de Brandy Melville nauwelijks over mijn borsten krijgen.
Coltruien vermeed ik. Ik vond dat ik alleen een bikini met beugel aan kon (terwijl al die andere bikini’s zoveel leuker waren). Ik nam afscheid van topjes waar ik mij ‘te groot’ in voelde en ik wilde het liefst mijn bovenkant bedekken.
Nou ja, ik schrijf als puber. Maar eigenlijk heb ik mijn lichaam pas de afgelopen jaren weten te omarmen. Of eigenlijk, weet ik nog steeds niet of dat helemaal is gelukt. Enfin, waar ik naartoe wil is dat we overal stijlregels lezen. Maar zijn deze niet veel te achterhaald? En wie bepaalt wat goed staat en wat niet?
Zijn stijladviezen nog wel van deze tijd?
Er wordt massaal gezocht op: welke jurk past bij dikke buik? Wel 110 mensen per maand willen dit weten. Google staat vol met vragen als: welke kleding als je geen taille hebt? Wat draag je met brede heupen? Welk model broek maakt slanker?
Verschrikkelijk eigenlijk. Want wie bepaalt nu het antwoord? Wie bepaalt wat je aantrekt als je taille minder zichtbaar is dan bij andere vrouwen? Wie bepaalt wat je wel en niet ‘moet’ dragen als je flinke heupen hebt? En waarom willen we massaal zo graag slanker lijken?
Ik gok dat bij velen de haren recht overeind gaan staan bij deze uitspraken. Maar toch zijn we naarstig op zoek naar het antwoord. Hebben we die stijlregels dan toch nodig als handvatten – ook al zijn we het er eigenlijk niet mee eens?
Is de zandloper het perfecte figuur?
De kern van een stijladvies is natuurlijk niet verkeerd. Je geeft tips op hoe je ervoor kunt zorgen dat je lichaam ér nog beter uit komt in de kleding dan dat -ie al is. Maar dan stoot je meteen tegen het grootste struikelblok aan: waarom is je lichaam niet genoeg zoals zij is?
Waarom moet je met kleding je figuur zó accentueren dat het lijkt op een zandloper figuur? Want eigenlijk gaan alle tips over hoe je ervoor zorgt dat je taille zo smal mogelijk lijkt, je heupen en billen lekker rond en je decolleté aanwezig. Maar wie heeft dat zandloper figuur gedoopt tot de heilige graal onder de figuren? Ik niet in ieder geval.
Kunnen we terug naar het schoonheidsideaal uit de Renaissance?
Tegenwoordig is het schoonheidsideaal blank, lang, dun en met grote borsten. Een onmogelijke opgave voor de meerderheid. Kunnen we niet gewoon terug naar dat schoonheidsideaal uit de Renaissance? Waar vet rond je buik betekende dat je gezond was, kinderen kon baren en dat je je gezin genoeg kon voeden? Dat lijkt mij een hele gezonde manier van denken, vind je ook niet? Dat je aantrekkelijk wordt gevonden omdat je gezond bent, ik teken ervoor.
Nu hongeren mensen zich uit om aan het hedendaagse ideaal te voldoen – en dat is natuurlijk allesbehalve gezond. En die mentale nasleep van goedbedoelde stijladviezen? Daar wordt te weinig over gepraat. Jarenlang heb ik bepaalde items in een winkel vermeden omdat ik vond dat mijn lichaam daar niet geschikt voor was. Ik droeg alles twee maten te groot omdat ik letterlijk dacht dat ik zo groot was.
Gelukkig komen er steeds meer bewegingen, influencers en magazines tot de conclusie dat het achterhaald is te strooien met ongevraagd advies. En die stijlregels? Die worden steeds vaker over de schutting gegooid door te spelen met lelijke modetrends.
Conclusie: de zin en onzin van stijlregels
Stijlregels geven een bepaalde houvast aan dames die onzeker zijn over hun lichaam. Ze willen weten wat ze wel en niet aan moeten trekken om zo dicht mogelijk naar de schoonheidsideaal te kunnen kruipen. Maar ondanks dat deze stijladviezen en regels je juist zelfverzekerder zouden moeten maken, kunnen ze je ook doen twijfelen. En da’s zeker niet de bedoeling. Wie ben ik om aan een vrouw te vertellen wat ze wel of niet aan mag? Juist, dat is niet aan mij. Maar de maatschappij draait nu eenmaal om vraag en aanbod.
En wie blijft vragen om stijlregels, krijgt ook het antwoord.
